Serwis Regionalnego Programu
Województwa Opolskiego

Pytanie:

Czy można w ramach pomocy de minimis finansować usługi doradcze i udział w targach, tj. na poziomie 70%, czy należy obowiązkowo traktować, jako Pomoc publiczna i przyjąć poziom dofinansowania 50%?

Odpowiedź:

Wnioskodawca w ramach realizacji projektu może skorzystać z jednego z dwóch źródeł pomocy:

• pomocy de minimis zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury i Rozwoju
  z dnia 19 marca 2015 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis w ramach regionalnych programów operacyjnych na lata 2014-2020 (Dz. U z 2015 r. poz. 488), gdzie maksymalny poziom dofinansowania wynosi 70% (Mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa) lub
• pomocy na usługi doradcze oraz udział w targach zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury i Rozwoju w sprawie udzielania pomocy mikroprzedsiębiorcom, małym i średnim przedsiębiorcom na usługi doradcze oraz udział w targach w ramach regionalnych programów operacyjnych na lata 2014-2020 (Dz. U. poz. 1417), gdzie maksymalny poziom dofinansowania wynosi 50% (Mikro, małe i średnie przedsiębiorstwa)

W przypadku, gdy Wnioskodawca na dzień składania wniosku wykorzystał przysługujący mu limit pomocy  de minimis, może skorzystać z pomocy na usługi doradcze oraz udział w targach (intensywność pomocy 50%). W ramach projektu nie jest dopuszczalne łączenie pomocy  de minimis z pomocą na usługi doradcze oraz udział w targach.

Pytanie:

Jednym z kryteriów oceny wniosku jest “Ocena jakości i wykonalności strategii/modelu biznesowego”, czy to oznacza, że strategię/model należy dołączyć do wniosku?

Odpowiedź:

Tak, dokument podlega ocenie i musi być złożony wraz z wnioskiem i pozostałą dokumentacją aplikacyjną, gdyż m.in. koszty dotyczące promocji przedsiębiorstwa, w tym udziału w wydarzeniach krajowych i międzynarodowych muszą znaleźć uzasadnienie w strategii rozwoju przedsiębiorstwa lub wprowadzonym nowym modelu biznesowym.

Pytanie:

Jeśli tak, to w jaki sposób możemy sfinansować zakup usługi stworzenia wymaganego dokumentu przez firmę doradczą, jeśli w Regulaminie konkursu i SZOOP jest zapis: “W przypadku projektów objętych pomocą na usługi doradcze, udział w targach oraz pomocą de minimis kwalifikowalność wydatków liczona jest od dnia złożenia wniosku o dofinansowanie projektu.”?

Odpowiedź:

Koszt usługi musi być poniesiony po dniu złożenia wniosku w IOK, tzn. faktura za w/w usługę musi być wystawiona i opłacona nie wcześniej, niż w momencie złożenia wniosku.

Przypominamy jednak, iż to Wnioskodawca ponosi ryzyko finansowe w przypadku rozpoczęcia projektu przed jego wyborem do dofinansowania.

Jednocześnie wiele z firm posiada już opracowaną strategię/model biznesowy, która może być dołączona do wniosku i będzie podlegać ocenie i z której m.in. wynikają zaplanowane koszty dotyczące promocji przedsiębiorstwa, w tym udziału w wydarzeniach krajowych i międzynarodowych, a jednocześnie w ramach projektu planują stworzyć nowe/inne modele biznesowe, które mogą kwalifikować się do współfinansowania.

Pytanie:

Kiedy i w jaki sposób należy przeprowadzić procedurę konkursu ofert i wyboru wykonawcy usługi doradczej stworzenia strategii za maksymalnie 30 tys. zł, jeśli kwalifikowalność tego wydatku jest dopiero po złożeniu wniosku, a jednocześnie musi być załącznikiem do wniosku?

Odpowiedź:

Działanie 2.4 Współpraca gospodarcza i promocja RPO WO 2014-2020 objęte jest uproszczoną formą rozliczania wydatków za pomocą kwot ryczałtowych. Kwotą ryczałtową jest kwota uzgodniona za wykonanie określonego w projekcie zadania na etapie zatwierdzenia wniosku o dofinansowanie projektu. Do wydatków rozliczanych metodą uproszczoną (ryczałt) zasady konkurencyjności nie stosuje się.

Jednocześnie wiele z firm posiada już opracowaną strategię/model biznesowy, która może być dołączona do wniosku i będzie podlegać ocenie i z której m.in. wynikają zaplanowane koszty dotyczące promocji przedsiębiorstwa, w tym udziału w wydarzeniach krajowych i międzynarodowych, a jednocześnie w ramach projektu planują stworzyć nowe/inne modele biznesowe, które mogą kwalifikować się do współfinansowania.

Pytanie:

Na czym polegają “typy projektu”? Jakie zadania, działania lub koszty należy przypisać do poszczególnych typów projektów, aby prawidłowo wykazać, że dany typ projektu zostanie zrealizowany?

Odpowiedź:

Typy projektów wymienione są w punkcie nr 2 Regulaminu, tj. „Przedmiot konkursu, w tym typy projektów podlegających dofinansowaniu”.

• W I typie mieszczą się koszty związane z opracowaniem dla przedsiębiorstwa lub aktualizacją modelu biznesowego/strategii,
• w II typie – koszty związane głównie z poszukiwaniem nowych partnerów handlowych oraz wyjazdami na misje gospodarcze, np. delegacje, transport, koszty przygotowania oferty handlowej dot. nowego produktu, koszty niezbędnych wiz oraz związane z ubezpieczeniem osób uczestniczących w realizacji projektu, zakwaterowanie itd.;
• w III typie – koszty związane z uczestnictwem w imprezach targowych, np. opłaty związane z uzyskaniem niezbędnych wiz oraz związane z ubezpieczeniem osób uczestniczących w realizacji projektu, delegacje, transport, zakwaterowanie, spedycja eksponatów, wynajem stosika targowego, koszty obsługi technicznej stoiska wystawowego, zakup biletów wstępu, koszt zabudowy stoiska wystawowego/ekspozycji, koszty obsługi technicznej stoiska wystawowego, działania informacyjno-promocyjne integralnie związane z realizacją projektu oraz nowym produktem,

Zgodnie z punktem 8 Regulaminu, Koszty pośrednie w ramach przedmiotowego konkursu są niekwalifikowalne.

Wszystkie zaplanowane koszty muszą być zgodne z limitami i ograniczeniami obowiązującymi dla działania wskazanymi m.in. w pkt 4 Regulaminu, tj. „Szczegółowe warunki konkursu” oraz nie mogą dotyczyć tzw. „niedozwolonej pomocy wywozowej” (patrz: Załącznik nr 10 do Regulaminu konkursu).

Nie ma zamkniętego katalogu wydatków kwalifikowanych w ramach tego konkursu, jednakże należy mieć na uwadze, że zaplanowane w projekcie wydatki powinny być zgodne z Wytycznymi w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności na lata 2014-2020, odpowiadające realizowanym typom projektu, racjonalne i adekwatne do planowanego do osiągnięcia w projekcie celu.

 Pytanie:

Pytanie odnośnie zapisu w “Szczegółowym budżecie projektu z opisem metodologii oszacowania kwot ryczałtowych”:

a) Jeśli diety, noclegi i komunikacja miejska zostały oszacowane na podstawie “Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej”, to czy mamy podać jakieś drugie źródło oszacowania kosztu?

Nie. Koszty oszacowane na podstawie Rozporządzeń należy stosownie rozpisać, ale nie trzeba podawać drugiego źródła szacowania.

b) Jeśli koszt został oszacowany na podstawie porównywarki internetowej, to czy należy szukać drugiego źródła szacowania kosztu? Czy może to być druga porównywarka internetowa?

Porównywarka internetowa również odnosi się do konkretnych ofert cenowych. Należy przedstawić co najmniej dwie takie oferty.

c) Jakie dowody należy przedstawić, żeby udowodnić, że usługa np. wynajęcia miejsca wystawowego na targach jest świadczona przez jednego dostawcę?

Sytuacja taka ma miejsce przeważnie w przypadku wynajęcia miejsca targowego bezpośrednio od biura targów. Jeśli Wnioskodawca decyduje się na usługi przedstawiciela targów powinien przedstawić co najmniej dwie oferty cenowe takich przedstawicieli, z wyszczególnieniem cenowym i merytorycznym, co wchodzi w skład zakupywanych usług. Jeśli wyłącznie jeden przedstawiciel świadczy takie usługi należy to jasno wskazać w dokumentacji projektowej. Powyższe weryfikowane będzie na etapie oceny projektu.

Pytanie:

W “Instrukcji wypełniania wniosku o dofinansowanie projektu” na str. 33 jest zapis, jak należy opisać wskaźniki przy kosztach ryczałtowych: “W kolumnie Nazwa wskaźnika i Wartość wskaźnika dla poszczególnych kwot ryczałtowych należy ująć wszystkie adekwatne w ramach danej kwoty ryczałtowej wskaźniki produktu i rezultatu wskazane w tabelach pkt 4.1 i pkt 4.2 wniosku o dofinansowanie. Wszystkie wskaźniki produktu i rezultatu i ich wartości wskazane w tabelach pkt 4.1 i pkt 4.2 powinny mieć odzwierciedlenie w tabelach w Sekcji V wniosku o dofinansowanie. Ponadto można dodać inne wskaźniki produktu i rezultatu niezbędne dla opisania realizacji poszczególnych kwot ryczałtowych.” Jakie należy przypisać wskaźniki np. do materiałów promocyjnych, jeśli nie ma bezpośrednich wskaźników w pkt. 4.1 i 4.2?

Odpowiedź:

Sekcja V wniosku o dofinansowanie projektu powinna prezentować ogólnie realizowane w ramach projektu zadania. Zadania powinny odpowiadać realizowanym typom projektu (I i/lub II i/lub III). Zadań może być jedno lub kilka w ramach realizowanego typu projektu. Na przykład w ramach typu projektu nr III (Promocja przedsiębiorstw, w tym udział w wydarzeniach krajowych i międzynarodowych, m.in. w targach, pokazach technologii, jedynie jako mniejsza cześć projektu, znajdująca uzasadnienie w strategii rozwoju przedsiębiorstwa lub wprowadzonych nowych modelach biznesowych), można
w każdym zadaniu ująć inny wyjazd na targi:

• Zadanie nr 1 – Targiodzieży i przyrządów sportowych ISPO 2018 w Monachium – październik 2018
• Zadanie nr 2 – Targiodzieży i przyrządów sportowych ISPO 2020 w Monachium – październik 2020

itd.

Koszty szczegółowe planowane do poniesienia w ramach tych targów należy wskazać
w Opisie działań planowanych do realizacji w ramach wskazanych zadań, a szczegółowo zaprezentować oraz opisać metody oszacowania/obliczenia każdej planowanej wartości kosztu w Załączniku nr 16 Metodologii szacowania kosztów ryczałtowych, zgodnie z instrukcją wypełniania zaprezentowaną w tym załączniku.

Prosimy, aby w ramach jednego zadania ogólnie określać jedną kwotę ryczałtową
i przypisać jej jeden opisujący ją wskaźnik, który w całości opisze realizowane zadanie.

Przykład poniżej.

Kwotą ryczałtową jest kwota uzgodniona za wykonanie określonego w projekcie zadania na etapie zatwierdzenia wniosku o dofinansowanie projektu, dlatego tak istotne jest odpowiednie zaprezentowanie ww. kosztów.

Miejscem, w którym dokładnie przedstawia się sposób oszacowania wartości poszczególnych zadań oraz dowodów ich realizacji, czyli spełnienia przyjętych kwot ryczałtowych jest Załącznik nr 16 Metodologia szacowania kosztów ryczałtowych.

ZAPYTANIE DOTYCZĄCE NOWEGO RYNKU W WYMIARZE PRODUKTOWYM

Zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/20131 oraz rozporządzeniu Komisji (UE) nr 651/20142, które wyłącza możliwość udzielania pomocy przyznawanej na działalność związaną z wywozem do państw trzecich lub państw członkowskich, tzn. pomocy bezpośrednio związanej z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i prowadzeniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej (nazywanej dalej pomocą wywozową albo pomocą eksportową), pomoc w ramach ww. konkursu, może być udzielona na pokrycie kosztów uczestnictwa w targach handlowych bądź kosztów badań lub usług doradczych potrzebnych do wprowadzenia nowego lub już istniejącego produktu na nowy rynek w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim. Jeżeli po weryfikacji okaże się, że planowane do poniesienia koszty będą również służyły już oferowanemu na danym rynku produktowi – wówczas działalność taka będzie związana z wywozem i udzielenie pomocy będzie niedozwolone.

W przypadku, gdy przedsiębiorstwo eksportuje na dany rynek zagraniczny swoje produkty/usługi, a w ramach projektu planuje ekspansję na ten sam rynek (w ujęciu geograficznym), jednakże z nową ofertą dotyczącą produktów/usług dotychczas nie oferowanych na tym rynku i w strategii rozwoju przedsiębiorstwa przedstawi argumenty potwierdzające zasadność uznania działań zaplanowanych we wniosku, jako związanych z nowym rynkiem (w ujęciu innym, niż aspekt geograficzny), powyższe podlegać będzie szczegółowej weryfikacji (w kontekście dotychczas prowadzonej działalności na tym rynku, np. przedmiotu dotychczasowej i nowej oferty) w celu weryfikacji czy rynek zbytu dla nowego produktu/usługi może być potraktowany jako nowy.

W sposób wyczerpujący kwestie właściwej delimitacji rynku zostały poruszone w Obwieszczeniu Komisji w sprawie definicji rynku właściwego dla celów wspólnotowego prawa konkurencji (Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich 97/C 372/03), którym organ krajowy może posiłkować się dokonując delimitacji rynku właściwego w prowadzonych przez siebie sprawach.

W powyższym dokumencie Komisja Europejska wskazała, że właściwy rynek właściwy produktowo to rynek produktów lub usług charakteryzujących się całkowitą lub o wysokim stopniu zastępowalnością, a więc takich, które można uznać za substytuty ze względu na ich przeznaczenie, zamierzone zastosowanie, cenę, właściwości oraz jakość.

Określenie rynku właściwego pod względem produktowym powinno zawsze poprzedzać wyznaczenie jego geograficznego wymiaru. Obwieszczenie wylicza kryteria, które są pomocne dla wyznaczenia rynku właściwego. Jest to substytucyjność popytu, substytucyjność podaży oraz potencjalna konkurencja, przy czym – jak sama Komisja wskazała – największe znaczenie ma pierwsze z nich. Pozostałe są mniej bezpośrednie
i w każdym przypadku wymagają analizy dodatkowych czynników.

Substytucyjność popytu to określenie zakresu towarów, które są przez konsumenta postrzegane jako substytuty. Komisja uznaje, że substytucyjność popytu jest punktem wyjścia badania asortymentowego rynku właściwego. W obręb jednego rynku właściwego pod względem produktowym wchodzą wszystkie produkty, które ze względu na cel zastosowania, cenę, jakość, serwis itp. są do siebie zbliżone i które są przez klientów traktowane jako w małym stopniu zamienne dla zaspokojenia niezmiennego zapotrzebowania (koncepcja rynku zapotrzebowania). Zatem jeżeli produkty są wymienialne, to należy je włączyć w obszar jednego rynku i na odwrót – produkty, które nie są wymienialne, albo są wymienialne jedynie w niewielkim zakresie nie tworzą tego samego rynku. Ważnym elementem badania pod kątem wymienialności produktów jest określenie modelowego odbiorcy danego dobra, który to odbiorca oceniałby, co jest jego substytutem, a co nim nie jest. Przyjmuje się, że niedopuszczalna byłaby ocena substytucyjności z punktu widzenia „rozsądnego konsumenta”. Decydujące są rzeczywiste zachowania rynkowe, nawet wtedy, gdy są nieracjonalne. Nazywane jest to niekiedy zasadą subiektywnej ekwiwalencji. Właściwości towarów to ich cechy dominujące. Jednak w różnych przypadkach różne cechy danego produktu mogą mieć znaczenie pierwszo- bądź drugorzędne. Określenie zamierzonego zastosowania produktu należy oprzeć na obserwacjach empirycznych. Może być tak, że dany produkt ma kilka różnych zastosowań, co również należy wziąć pod uwagę podczas definiowania rynku, np. wyrok ETSu
w sprawie 85/76 Hoffman-La Roche, w którym Trybunał stwierdził, że witaminy C i E mogą być wykorzystywane zarówno przy produkcji jedzenia, jak i pasz dla zwierząt, jednak nadal pozostają to dwa odrębne rynki. Jednym z najbardziej popularnych narzędzi służących zebraniu stosownych informacji jest test hipotetycznego monopolisty. Polega on na określeniu rynku właściwego przez odwołanie się do znanej z nauk ekonomicznych elastyczności krzyżowej popytu, czyli zbadaniu jak zmienia się popyt na dobro B, gdy cena dobra A nieznacznie, lecz na sposób stały wzrasta. Zgodnie z Obwieszczeniem Komisji chodzi tu o niewielki wzrost rzędu 5-10%. Jeżeli substytucja jest na tyle duża, że przedsiębiorca wytwarzający dobro A nie odniósł korzyści ze wzrostu jego ceny, gdyż spadła sprzedaż, to należy w obszar rynku włączyć również produkt B, który był dla tego dobra substytucyjny.

Substytucyjność podaży może być wzięta pod uwagę, gdy jej skutki są równoważne skutkom substytucyjności popytowej pod względem skuteczności i natychmiastowości. Punktem wyjścia dla idei substytucyjności podaży jest założenie, że procesy rynkowe zachodzą nie tylko między aktualnymi konkurentami, ale również między potencjalnymi, którzy są w stanie wywoływać skuteczną presję konkurencyjną. W pkt 20 Obwieszczenia Komisja wyjaśniła, kiedy mamy do czynienia z substytucyjnością podaży. Ma ona miejsce, gdy „dostawcy są w stanie przestawić produkcję na odpowiednie produkty oraz obrót nimi w krótkim okresie czasu bez występujących dodatkowych znacznych kosztów lub zagrożeń, w odpowiedzi na małe, ale stałe zmiany cen względnych”, przy czym krótki okres czasu to taki, który nie pociąga za sobą znaczących dostosowań materialnych i niematerialnych. Substytucyjność podażowa zachodzi zazwyczaj, gdy dane przedsiębiorstwo produkuje szeroką paletę wersji danego produktu w różnej jakości. Mimo że poszczególne wersje danego dobra nie są względem siebie substytucyjne, to przez możliwość ich produkcji (produkt o różnych parametrach) zaliczane są do jednego rynku. Jako tradycyjny przykład podaje się tutaj papiernie i możliwość produkowania w nich papieru o różnej jakości w zależności od potrzeb rynkowych, bez konieczności ponoszenia wysokich nakładów.

Potencjalna konkurencja zasadniczo nie jest uwzględniana przy definiowaniu rynku. W miarę potrzeb, analiza ta przeprowadzana jest jedynie na dalszym etapie w momencie, gdy pozycja przedsiębiorstw na rynku właściwym została już potwierdzona oraz jeśli taka pozycja budzi obawy z punktu widzenia konkurencji.

W postępowaniu Komisja dopuszcza wszystkie dowody empiryczne – zezwala na wykorzystanie wszystkich informacji, które mogą pomóc w prawidłowym wyznaczeniu rynku. Poszczególne dowody nie mają też ustalonej hierarchii ważności. Obwieszczenie dzieli dowody na następujące rodzaje: dowody substytucyjności z niedawnej przeszłości, badania ilościowe, opinie klientów i konkurentów, preferencje konsumentów, bariery oraz koszty związane z przestawieniem popytu na potencjalne substytuty oraz zróżnicowanie grup klientów i dyskryminację cenową.

Ocena, czy dany produkt bądź usługa stanowią nowy rynek w wymiarze produktowym dokonywana zawsze będzie indywidualnie w odniesieniu do konkretnego przedsiębiorstwa.

To na Wnioskodawcy leży ciężar udowodnienia, że dany produkt/usługa stanowią nowy rynek w wymiarze produktowym.

ZAPYTANIE DOTYCZĄCE AKTYWNOŚCI NA DANYM RYNKU W ZNACZENIU GEOGRAFICZNYM

Poprzez wkroczenie na nowe rynki należy rozumieć oferowanie produktów/usług na rynku zagranicznym, na którym przedsiębiorstwo dotychczas nie oferowało swoich produktów/usług.

Jeśli firma na danym rynku zagranicznym ma zawarty kontrakt handlowy/umowę/zamówienie lub realizuje na tym rynku dostawy, oznacza to, że firma prowadziła działalność na danym rynku i sprzedawała na nim swoje produkty/usługi.

Przypadek, w którym firma w dłuższej perspektywie czasowej nie odnotowała sprzedaży na danym rynku zagranicznym można uznać za brak obecności na tym rynku, w związku z tym może być on potraktowany jako nowy rynek, a działania zaplanowane w celu ekspansji na ten rynek mogą być przedmiotem wniosku o dofinansowanie, z zastrzeżeniem spełnienia pozostałych warunków określonych w regulaminie konkursu.

Przypadek wystąpienia incydentalnej sprzedaży na danym rynku zagranicznym, charakteryzującej się ponadto znikomą wartością, może być uznany za brak obecności firmy na tym rynku, a działania zaplanowane w celu ekspansji na ten rynek mogą być przedmiotem wniosku o dofinansowanie, z zastrzeżeniem spełnienia pozostałych warunków określonych w regulaminie konkursu.

W świetle orzecznictwa ETS dane transakcje mogą być określone jako transakcje sporadyczne (incydentalne), gdy przychody z tych transakcji nie stanowią bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji zasadniczej działalności przedsiębiorcy – realizacja tych transakcji wymaga jedynie znikomego zaangażowania zasobów majątkowych firmy. Jako dodatkowe kryterium ETS wskazuje na skalę przychodów uzyskiwanych z danych transakcji w stosunku do przychodów z podstawowej działalności podatnika (m.in. Rozstrzygnięcie ETS w sprawie C-306/94 pomiędzy Regie Dauphinoise-Cabinet A. Forest SARL, a Ministre du Budget, Francja).

Sprzedaż taka powinna nie przekraczać 5% ogólnych przychodów ze sprzedaży
w przeciągu ostatnich 3 lat obrotowych.

Wskazana wielkość i wartość przychodów ze sprzedaży deklarowana jest przez Wnioskodawcę, jednakże należy mieć na uwadze, że może ona stanowić przedmiot weryfikacji i kontroli.

ZAPYTANIE DOTYCZĄCE BEZWZGLĘDNEGO KRYTERIUM MERYTORYCZNEGO SZCZEGÓŁOWEGO – „POMOC NIE JEST ZWIĄZANA Z REALIZACJĄ PROJEKTU DOTYCZĄCEGO DZIAŁALNOŚCI HANDLOWEJ”

Jednym z bezwzględnych kryteriów merytorycznych szczegółowych obowiązujących dla działania 2.4 Współpraca gospodarcza i promocja, przyjętych 16 kwietnia br. na posiedzeniu Komitetu Monitorującego jest kryterium pn. „Pomoc nie jest związana z realizacją projektu dotyczącego działalności handlowej”. Kryterium to (którego powielenie wymieniono również w ramach szczegółowych warunków konkursu w pkt 4 ppkt 15 regulaminu konkursu) weryfikowane jest na podstawie przedłożonej przez Wnioskodawcę dokumentacji projektowej. Definicja tego kryterium wskazuje, iż „Pomoc w ramach działania nie może być udzielona na realizację projektu dotyczącego działalności handlowej (handlu obcymi wyrobami lub obcymi usługami)”.

Jak sama nazwa wskazuje, weryfikacja odnosi się do przedmiotu projektu – cyt. „realizacja projektu”. W związku z powyższym, kluczowa podczas weryfikacji jest analiza zadań, które Wnioskodawca przedstawi w ramach składanego do konkursu projektu. Ważne jest, aby działania, które zamierza dofinansować Wnioskodawca nie wiązały się ze wsparciem, które przeznaczone będzie na dofinansowanie kosztów związanych z handlem obcymi wyrobami lub obcymi usługami.

Wsparcie adresowane jest do producentów: wytwórców czy bezpośrednich wykonawców usług. Wobec braku dedykowanej dla konkursu definicji producenta należy odwołać się do powszechnie obowiązującego prawa i praktyki gospodarczej. Producent wg ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów to przedsiębiorca prowadzący działalność polegającą na wytwarzaniu produktu albo każdą inną osobę, która występuje jako wytwórca, umieszczając na produkcie bądź do niego dołączając swoje nazwisko, nazwę, znak towarowy bądź inne odróżniające oznaczenie (…) i tym samym bierze za dany produkt odpowiedzialność. Natomiast dystrybutor to każdy, kto pośredniczy w drodze produktu od wytwórcy do konsumenta. Cechą różniącą go od producenta jest to, że jego działalność nie wpływa na właściwości towaru związane z bezpieczeństwem. Takim dystrybutorem jest sprzedawca. Sprzedawca może być producentem w rozumieniu
ww. ustawy, gdy dokonuje pewnych zmian mających wpływ na bezpieczeństwo produktu. Zatem sprzedawca to podmiot, który dokonuje (sprzedaży) zbycia określonej rzeczy na rzecz innego podmiotu nie ingerując we właściwości sprzedawanej rzeczy, która ma znaczenie dla jej bezpieczeństwa.

Podsumowując, cechą, która różni pośrednika / dystrybutora od producenta jest przez analogię to, że jego działalność nie wpływa na właściwości towaru np. związane z jakością, właściwościami, bezpieczeństwem, czy dostosowaniem produktu do wymogów danego rynku.

Producent może zlecić fizyczną produkcję podmiotowi zewnętrznemu i nadal będzie pozostawał producentem tego produktu, o ile produkcja jest realizowana na jego zlecenie, wg jego projektu, pod jego marką, znakiem firmowym i bierze za ten produkt odpowiedzialność. W związku z powyższym taka firma może przystąpić do konkursu,
z tym, że powinna dokładnie opisać swoją rolę w procesie produkcyjnym oraz posiadane prawa ochronne na znak towarowy.

Jak już wcześniej wskazano, kluczową kwestią jest, czy zadania zaplanowane do dofinansowania i związane z nimi koszty dotyczyć będą wsparcia w zakresie handlu obcymi wyrobami lub obcymi usługami. Powyższe odnosi się również do usług doradztwa, instalacji, serwisu, transportu, itp. jeśli związane są one z handlem obcymi wyrobami lub obcymi usługami.