Sorry, this entry is only available in Polish. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.

Pytanie:

W jaki sposób, ustalić  wysokość maksymalnego dofinansowania UE w ramach projektów objętych reżimem pomocy publicznej?

 

Odpowiedź:

Zgodnie z rekomendacjami Ministerstwa Rozwoju z dnia 9 sierpnia 2017 r., należy przyjąć nowe podejście w kwestii ustalania maksymalnego poziomu dofinansowania UE w ramach projektów objętych reżimem pomocy publicznej. Poniżej przedstawiamy stanowisko MR w przedmiotowej kwestii:

W celu umożliwienia przyspieszenia absorpcji funduszy UE oraz zwiększenia wartości dofinansowania przekazywanego beneficjentom ze środków unijnych, DKF MR podjął z KE dialog mający na celu potwierdzenie dopuszczalności wprowadzenia korzystniejszych, niż powszechnie stosowane przez IZ, rozwiązań w zakresie ustalania wartości maksymalnego dofinansowania UE w ramach projektów finansowanych w ramach polityki spójności.

Zgodnie z utrwaloną praktyką, w przypadku projektów objętych reżimem pomocy publicznej, w celu określenia maksymalnego poziomu wsparcia projektu ze środków UE, w pierwszej kolejności ustala się katalog kosztów kwalifikowalnych zgodny z zasadami „funduszowymi” i dopiero do tak ustalonego katalogu stosuje się maksymalną intensywność wsparcia wynikającą z zasad pomocy publicznej. Stosowanie powyższego rozwiązania prowadzi do sytuacji, w której wszelkie ograniczenia wpływające na katalog kosztów kwalifikowalnych, mające swe źródło w regułach funduszowych a niewynikające
z zasad pomocy publicznej, często bardzo istotnie ograniczają wartość dofinansowania uzyskiwanego przez wnioskodawcę względem wartości, którą mógłby uzyskać w świetle obowiązujących przepisów prawa pomocy publicznej (w szczególności ograniczenie to dotyczy zakupu gruntu zabudowanego lub niezabudowanego).

Zastosowanie powyższej metodyki można zilustrować następującym przykładem:

  • całkowite koszty inwestycji = 250 000 €, w tym grunt zabudowany (70 000 €) + inne koszty (180 000 €)
  • jako że wydatek zawiązany z zakupem gruntu nie może przekroczyć 10% całkowitych kosztów
  • kwalifikowalnych: całkowite “funduszowe” koszty kwalifikowalne = 200 000 €1
  • intensywność pomocy publicznej dla danego projektu = 50%
  • maksymalna dopuszczalna wartość wsparcia przyznanego ze środków UE = 50% * 200 000 = 100 000 €.

Natomiast zgodnie z nowo proponowanym rozwiązaniem, którego prawidłowość została potwierdzona przez KE, katalog „pomocowych” kosztów kwalifikowanych będzie określany niezależnie od „funduszowego” katalogu kosztów, w oparciu o przepisy prawa pomocy publicznej. Następnie kwota dopuszczalnej pomocy wynikająca np. z dozwolonej intensywności wsparcia będzie liczona w oparciu
o „pomocowy” katalog przedmiotowych kosztów. Równolegle, w oparciu o „funduszowy” katalog kosztów kwalifikowalnych będzie liczone maksymalne dopuszczalne wsparcie wynikające z zasad określonych w przepisach regulujących wdrażanie funduszy UE. Ostatecznie, maksymalna dopuszczalna wartość współfinansowania UE będzie równa niższej z obu kwot.

Zastosowanie przedmiotowej metodyki można zilustrować następującym przykładem:

  • całkowite koszty inwestycji = 250 000 €, w tym grunt zabudowany (70 000 €) + inne koszty (180 000 €)
  • intensywność pomocy publicznej dla przedmiotowego projektu = 50%
  • maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej = 50% * 250 000 = 125 000 €
  • jako że wydatek zawiązany z zakupem gruntu nie może przekroczyć 10% całkowitych kosztów kwalifikowalnych: całkowite “funduszowe” koszty kwalifikowalne = 200 000 €
  • wysokość współfinansowania UE dla danej osi priorytetowej = 85%
  • maksymalna wartość wsparcia wynikającego z zasad „funduszowych” = 85% * 200 000 € = 170 000 €
  • 170 000 € > 125 000 €, zatem maksymalna dopuszczalna wartość wsparcia przyznanego ze środków UE= 125 000 €.

Wykorzystanie powyższej metodyki pozwoli, w przypadku wielu projektów objętych pomocą publiczną, na osiągnięcie następujących korzyści:

  • zwiększenie maksymalnej dopuszczalnej kwoty wsparcia ze środków unijnych dla przedsiębiorcy (beneficjenta),
  • możliwość zwiększenia tempa wykorzystania alokacji środków unijnych w ramach poszczególnych programów operacyjnych.